AnnaOver gevoeligheid en verbinding in een wereld die snel draait.
Laatst was ik op een feestje.
Een zonnige namiddag, een tuin vol bewuste mensen, een biologische BBQ met eerlijk, puur en liefdevol bereid eten. Alles klopte. De sfeer, de intentie, de mensen.
En toch gebeurde er iets wat me dat mij als gevoelig mens volledig uit mijn evenwicht haalde.
Zodra het eten werd opgediend, vlogen de mensen er massaal op af.
Vlees werd haastig op de BBQ gegooid, schalen waren leeg nog voor je er naartoe kon lopen.
Zonder aandacht voor wie er stilletjes stond.
Zonder ruimte voor de mensen die misschien eerst gevoed mochten worden.
De oermens in ons – de snelle grijper – nam het over.
Gevoelig zijn in een snelle wereld vraagt om afstemming
En ik?
Ik stond erbij als verstilde toeschouwer.
Mijn lijf bewoog niet.
Niet omdat ik geen trek had, maar omdat ik altijd eerst moet voelen.
Voelen hoe de energie in de groep stroomt.
Afstemmen.
Ruimte maken in mezelf om écht te kunnen ontvangen.
Om mezelf te kunnen voeden.
Maar die tijd was er niet.
Nog voor ik überhaupt bij de tafel met vlees was aangekomen, was het al op.
Ja, echt.
Nou ja – het lag nog even op de grill te garen.
Tweede ronde? Onvoorstelbaar, maar hetzelfde verhaal.
Wat er dan in mij gebeurt, is veel.
Ik word intens verdrietig.
Niet zozeer om het eten zelf, maar om het gebrek aan aanwezigheid. Aan verbinding.
Aan afstemming. Aan ziel.
Ik voel me een buitenstaander.
Niet assertief of snel genoeg.
Ik geef mezelf op de kop dat ik ‘het sociale spel’ weer niet goed speel.
Dat ik me niet aanpas.
Pas later, als de grootste honger gezakt is, kan ik aanschuiven.
Maar mijn lijf is dan zo vol van indrukken,
dat er nauwelijks nog ruimte is om te voelen wat het écht nodig heeft.
Eten is dan geen vreugde meer, maar bijzaak.
En dan borrelt bij mij de vraag op:
Wanneer nemen we de tijd om te voelen wat ons werkelijk voedt?
In een wereld die snel draait, waarin presteren belangrijker lijkt dan verbinding, voelt gevoeligheid soms als een last.
Een ‘te veel’. Of juist iets onzichtbaars.
En toch… is die gevoeligheid precies wat ons terugbrengt naar de essentie.
Naar verbinding met onszelf en met anderen.
Naar onze ziel.
En wie wél wil vertragen?
Wél wil voelen en afstemmen?
Die voelt zich vaak verloren.
Anders. Alleen.
Herken je dat?
🌿 Workshop: Zielsbewust Zijn
Daarom nodig ik je uit voor de workshop Zielsbewust Zijn.
Een ochtend om te landen, te ademen. Een ochtend om te voelen.
Een welkome ruimte waarin je leert luisteren naar je innerlijke stem. Waar je voorbij de fysieke honger mag ontdekken wat jou werkelijk voedt.
Voor wie?
- Voor wie verlangt naar diepgang, verbinding en leven vanuit zachtheid en bewustzijn.
- Voor wie zich vaak ‘te veel’ voelt, of juist onzichtbaar.
- Voor wie de wereld voelt – en zichzelf daarin terug wil vinden.
De workshop vindt zaterdag 12 juli plaats in Oudeschoot (Heerenveen)
Wil je graag een uitnodiging? Vul je e-mailadres in, dan stuur ik je een persoonlijke uitnodiging.
Lieve groet,
Anna
